فیزیک جدید اولین بار در قرن 13ق (19م) به ایران وارد شد. کتاب جرالثقیل و علم حکمت طبیعی از آگوست کریشیش اولین کتاب درسی فیزیک در ایران بود. این کتاب ترجمهای از تدریسهای شفاهی کریشیش در مدرسۀ دارالفنون است که توسط دستیار ایرانی وی میرزا زکی مازندرانی در سال 1274ق گردآوری شد. پس از این قبیل ترجمهها تحصیل کردگان ایرانی در غرب پس از بازگشت به ایران مشغول به تدریس در دارالفنون شدند و کتابهای درسی فیزیک جدیدی تألیف کردند. کتاب حکمت طبیعی اصول علم فیزیک تألیف علیخان ناظم العلوم (1293ق) نمونهای از این دست است. علی رغم اینکه کتابهای درسی فیزیک در آن دوره دارای اشتباهات اندکی هم بود، نقطۀ عطفی برای تغییر آموزش علوم قدیم به علوم جدید در قرن 19 میلادی در ایران بودند. مقایسۀ کتاب کرشیش و ناظمالعلوم نشان دهندۀ دو نوع کتاب درسی در ایران است که به دو جنبه از آموزش فیزیک در ایران میپرداختند. اولی یک کتاب درسی بود که روابط ریاضی کاربردی در فیزیک و روش حل مسائل را آموزش میداد، ولی دومی به آموزش عمیق مفاهیم فیزیکی از طریق ذکر مثالهایی از کاربرد در صنعت و تاریخ فیزیک به زبان ساده توجه داشت. ناظم العلوم از چهار منبع فرانسوی استفاده کرده است که بخشهایی از متن فارسی او با بخشهایی از آن منابع فرانسوی مقایسه میشود.