اسدی طوسی، ابومنصور علی‌بن‌احمد. (۱۳۱۹ش). لغت فرس. تصحیح عباس اقبال. تهران: مجلس.
اخوینی بخاری، ابوبکر ربیع ابن احمد. (۱۳۷۱ش). هدایة المتعلمین فی الطب. تصحیح جلال متینی. مشهد: دانشگاه فردوسی.
اسفزاری، خواجه ابوحاتم مظفر بن اسماعیل. (۱۳۵۶ش). رسالۀ آثار علوی. تصحیح محمدتقی مدرس رضوی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
الیاده، میرچا. (۱۳۹۰ش). مقدس و نامقدس؛ ماهیت دین. ترجمۀ بهزاد سالکی. تهران: علمی و فرهنگی.
اوستا: کهن‌ترین سرودها و متن‌های ایرانی. (۱۳۷۱ش). تصحیح جلیل دوستخواه. ویرایش دوم. تهران: انتشارات مروارید.
بورکهارت، تیتوس. (۱۳۸۹ش). هنر مقدس (اصول و روش‌ها). ترجمۀ جلال ستاری. تهران: سروش.
بهار، مهرداد. (۱۳۴۵ش). واژه‌نامۀ بندهش. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
بیرونی، ابوریحان. (۱۳۹۲ش) آثار باقیه (از مردمان گذشته). ترجمۀ پرویز سپیتمان (اذکائی). تهران: نشر نی.
ـــــــــــــ . (۱۳۵۲ش). تحدید نهایات الأماکن لتصحیح مسافات المساکن. ترجمۀ احمد آرام. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
ـــــــــــــ . (بی‌تا). التفهیم لأوائل صناعة التنجیم. تصحیح جلال‌الدین همایی. تهران: انجمن آثار ملی.
پاکتچی، احمد. (پاییز و زمستان ۱۳۸۳). «اندیشۀ هفت اقلیم و ارزیابی یادکردهای آن در احادیث». مطالعات اسلامی. شمارۀ ۶۵ و ۶۶،ص17-42.
پیرنیا، محمدکریم. (تابستان ۱۳۷۰). «در بارۀ شهرسازی و معماری سنتی ایران». آبادی، سال اول شمارۀ اول، ص۴-۱۵.
ـــــــــــــ . (۱۳۵۷ش). شیوه‌ها و فنون معماری در ایران (جزوۀ کلاسی) به کوشش سوسن معتقد و صمد ذواشتیاق.
ـــــــــــــ . (۱۳۹۲ش). معماری ایرانی. تألیف غلامحسین معماریان. تهران: سروش دانش.
جرجانی، اسماعیل بن حسن. (۱۳۹۱ش). ذخیرۀ خوارزمشاهی. قم: مؤسسۀ احیاء طب طبیعی.
ـــــــــــــ . (۱۳۶۹ش). خُفى علائى. به کوشش علی‌اکبر ولایتی و محمود نجم‌آبادی. تهران: اطلاعات.
چغمینی، محمود بن محمد بن عمر. (۱۳۷۴ش). قانونچه در طب. ترجمۀ محمدتقی میر. شیراز: دانشگاه علوم پزشکی.
حسن‌دوست، محمد. (۱۳۹۳ش). فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
حنین بن اسحاق. (۱۹۷۸م). المسائل فی الطب للمتعلمین. تصحیح جلال محمد موسی، محمدعلی ابوریان، و مرسی محمد عرب. قاهره: دار الکتاب المصری.
شهرستانی، محمد بن عبدالکریم. (بی‌تا). الملل و النحل. تحقیق امیرعلی مهنا و علی‌حسن فاعور. بیروت: دارالمعرفة.
شیرازی، فتح اللّه. (۱۳۸۶ش). کلیات قانون ابن سینا. تهران: دانشگاه علوم پزشکی ایران.
طاهری، جعفر. (بهار و تابستان ۱۳۹۳). «تدابیر اقلیمی محیط‌های مسکونی در طب دورۀ اسلامی». تاریخ علم، (1)13، ص17-37.
فرنبغ، دادگی. (۱۳۶۹ش). بندهش. گزارش مهرداد بهار. تهران: توس.
فارابی، محمد بن محمد. (۱۳۸۱ش). احصاءالعلوم. ترجمۀ حسین خدیوجم. تهران: علمی و فرهنگی.
کربن، هنری. (۱۳۷۴ش). ارض ملکوت و کالبد انسان در روز رستاخیز از ایران مزدایی تا ایران شیعی. ترجمۀ ضیاءالدین دهشیری. تهران: کتابخانۀ طهوری.
کرسول، کپل آرچیبالد کمرون. (۱۳۹۳ش). گذری بر معماری متقدم مسلمانان. بازنگری جیمز آلن. ترجمۀ مهدی گلچین عارفی. تهران: متن.
گلدار، فاطمه. (۱۳۸۸ش). «چهار‌طاقی ساسانی: جستجوی کالبد و معنا.» پایان نامۀ کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
لغت‌نامۀ دهخدا
لینچ، کوین. (۱۳۷۲ش). سیمای شهر. ترجمۀ منوچهر مزینی. تهران: دانشگاه تهران.
محمودی بختیاری، علی‌قلی. (مهر ۱۳۵۲). «خنیرس بامی». هنر و مردم، شمارۀ ۱۳۲، ص17-20.
مسعودی، علی بن حسین. (بی‌تا). التنبیه و الإشراف. تحقیق عبداللّه اسماعیل صاوی. قاهره: دارالصاوی.
ناصرخسرو علوی. (۱۳۴۰ش). سفرنامه. طهران: مسجد سلطانی.
ویتروویوس. (۱۳۸۷ش). ده کتاب معماری. ترجمۀ ریما فیاض. تهران: دانشگاه هنر.
Abaev, V. I. (1958-1995). Istoriko-Ètimologicheskiy Slovar’osetinskogo Yazyka, I-V. [Historic-Etymological Dictionary of Ossetian Language]. Moskva: Leningrad.
Allawi, Ibrahim. (1988). “Some Evolutionary and Cosmological Aspects to Early Islamic Town Planning.” Theories and Principles of Design in the Architecture of Islamic Societies. Cambridge, Massachusetts, Aga Khan Program for Islamic Architecture, pp. 57–72.
Barry Roger G. (May 4, 2012). “A Brief History of the Terms Climate and Climatology.” International Journal of Climatology, 33, no. 5: pp. 1317–1320. https://doi.org/10.1002/joc.3504.
King, David A. (1984). “Architecture and Astronomy: The Ventilators of Medieval Cairo and Their Secrets.” Journal of the American Oriental Society, 104, no. 1,pp. 97–133. https://doi.org/10.2307/602646.
Pamphlets on British Shipping. London: 1785.
Ganjoor.net, visited March 2018.
www.suncalc.org, visited March 2018.
)