آدمیت، فریدون. (1378ش). امیرکبیر و ایران. تهران: انتشارات خوارزمی.
آدمیت، فریدون. (1351ش). اندیشه ترقی و حکومت قانون عصر سپهسالار. تهران: خوارزمی.
التون، ج.ر. (1386ش). شیوۀ تاریخنگاری، ترجمۀ منصوره اتحادیه. تهران: نشر تاریخ ایران.
تکمیل همایون، ناصر. (1397ش). دارالفنون. تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
توفیق، ابراهیم. (1399ش) مسألۀ علم و علم انسانی در درالفنون عصر ناصری. به همراه مهدی یوسفی و آرش حیدری. تهران: پژوهشکدۀ مطالعات اجتماعی و فرهنگی.
پولاک، یاکوب. (1368ش). سفرنامۀ پولاک ایران و ایرانیان. ترجمۀ کیکاووس جهانداری. تهران: خوارزمی.
روزنامۀ ایران (1288ق-1321ق). شمارۀ 318.
روزنامۀ وقایع اتفاقیه (1267ق-1324ق) شمارههای 408،415، 429،629.
دولتآبادی، یحیی. (1361ش). حیات یحیی. تهران: فردوسی.
ساعی، علی. (1386ش). روشهای تحقیق در علوم اجتماعی. تهران :سمت.
سرمد، زهره، عباس بازرگان، الهه حجازی. (1398ش). روشهای تحقیق در علوم رفتاری، تهران: انتشارات آگه.
مستوفی، عبداللّه. (1343ش). تاریخ اجتماعی و اداری دورۀ قاجاریه. جلد اول. تهران: تهران مصور.
محبوبی اردکانی، حسین. (1354ش). تاریخ مؤسسات تمدنی جدید در ایران. تهران: انجمن دانشجویان دانشگاه تهران.
محمدی، محمود. (1399ش). «نقش معلمان و شاگردان مدارس جدید در انقلاب مشروطه ایران.» مجلۀ جامعهشناسی تاریخی، دورۀ 12، شمارۀ 2، ص 411-435.
محیط طباطبایی، محمد. (1354ش). «دارالفنون و امیرکبیر.» مجموعه مقالات امیرکبیر و دارالفنون. گردآوری قدرتاللّه روشنی زعفرانلو. تهران: انتشارات کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد.
یغمایی، اقبال. (1398ش). مدرسۀ دارالفنون و تاریخچۀ آن. تهران: انتشارات مگستان.
Appel, W. M. (2013). Can education change society? New York: Routledge.
Giroux, H. (1985). Teachers as intellectuals: Toward a Critical Pedagogy of Learning. New York: Bergin & Garvey.
McLaren, P. (1989). Life in School: An Introduction to Critical pedagogy in the Foundation of Education. New York: Longman Inc.
Scott, j. (1990). A Matter of Record-Documentary Sources in Social Research. Cambridge: Polity.