عماد الدین محمود بن قطب الدین مسعود بن عماد الدین محمود بن فخر الدین احمد، نامور به عماد الدین شیرازی، نامورترین فرد خاندانی شیرازی بود که دستکم چهار نسل پیاپی از آنان از نیمۀ دوم سدۀ 9 تا نیمۀ نخست سدۀ 11 ق، پیشۀ پزشکی داشتند. عماد الدین به سبب نگارش مهمترین تکنگاری فارسی دربارۀ آتشک (سیفلیس) شهرتی بسزا دارد اما به رغم این آوازه، در پژوهشهای معاصر اشتباهات بسیاری دربارۀ او رخ دادهاست که بسیاری از آنها ریشه در آثار سیریل لوید الگود، پژوهشگر انگلیسی تاریخ پزشکی ایران دارد. الگود، به رغم اشتهار به تسلط بر زبان فارسی و عربیدانی، بهویژه در ترجمۀ رسالۀ آتشک و نیز در بهرهگیری از دادههای منابع کهن دربارۀ این خاندان اشتباهاتی چشمگیر مرتکب شده است. مقالۀ حاضر کوششی است برای ترسیم چشماندازی درستتر از زندگی و آثار عمادالدین.
Ahmadi Kashani, N. (2024). New light on Imād al-dīn Shīrazī’s Life and Scientific Career and His place in the Medical Tradition in Iran. Journal for the History of Science, (), -. doi: 10.22059/jihs.2024.371239.371778
MLA
neda Ahmadi Kashani. "New light on Imād al-dīn Shīrazī’s Life and Scientific Career and His place in the Medical Tradition in Iran". Journal for the History of Science, , , 2024, -. doi: 10.22059/jihs.2024.371239.371778
HARVARD
Ahmadi Kashani, N. (2024). 'New light on Imād al-dīn Shīrazī’s Life and Scientific Career and His place in the Medical Tradition in Iran', Journal for the History of Science, (), pp. -. doi: 10.22059/jihs.2024.371239.371778
VANCOUVER
Ahmadi Kashani, N. New light on Imād al-dīn Shīrazī’s Life and Scientific Career and His place in the Medical Tradition in Iran. Journal for the History of Science, 2024; (): -. doi: 10.22059/jihs.2024.371239.371778