بررسی مقومات نظریۀ پزشکی بقراط: سلامتی، بیماری و درمان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

چکیده

در زمانی که متفکران یونانی در تلاش بودند برای وقایع اطراف خود دلایل طبیعی پیدا کنند و تفکرات فرامادی مانند دخالت ارواح و سرزنش الهی را کنار بگذارند، این تلاش‌ها در علم پزشکی توسط بقراط (یا سنت بقراطی) انجام شد. بقراط مفاهیم مبتنی بر خرافات، جادو و دین را از پزشکی زدود. وی اعتقاد معاصرین خود را که معتقد بودند بیماری توسط خدایان انتقام‌جو به‌وجود می‌آید رد کرد و به جای آن وجود یک علت طبیعی برای هر بلیماری را پذیرفت که اگر علت طبیعی را بیابید می‌توانید بیماری را درمان کنید. مسألۀ پژوهش حاضر بررسی نظریۀ پزشکی بقراط است و پاسخ‌گویی به این پرسش که بقراط چگونه دلایل فرامادی را از پزشکی زدود و چه دلایل طبیعی را جایگزین آن‌ها کرد؟ به‌منظور پاسخ گفتن به این سؤال مقاله به چهار بخش تقسیم شده است: در بخش نخست نظریۀ اخلاط چهارگانه که اساس و مبنای نظریۀ پزشکی بقراط است، بررسی شده است و بخش دوم به دیدگاه بقراط نسبت به مفهوم سلامتی و در بخش سوم نسبت به مفهوم بیماری و طبقه‌بندی بیماری‌ها و عوامل بیماری‌زا پرداخته شده است و در بخش پایانی درمان و روش درمان بیماری‌ها از نگاه بقراط بررسی شده است. بررسی آثار بقراط نشان می‌دهد که او در بازسازی پزشکی، یک نظام پزشکی مستقل از ماوراء طبیعی و بر اساس فلسفۀ طبیعی را پایه‌ریزی کرد. پزشکی بقراط علاوه بر‌این‌که بر پایۀ استدلال عقلانی است، بیمارمحور است و نه بیماری محور و بیش‌تر به مشاهده و تجربه توجه دارد. او به جای عوامل فرامادی، دلایل بیماری‌ها را دو نوع عوامل درونی و بیرونی در نظر می‌گیرد. عوامل درونی اخلاط و عوامل بیرونی شامل محیط و سبک زندگی فرد هستند. او همچنین به‌منظور شناخت بهتر بیماری‌ها و درمان آن‌ها به طبقه‌بندی بیماری‌ها به چهار دستۀ حاد، مزمن، بومی یا اندمیک و همه‌گیر یا اپیدمیک دست زد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Study of Hippocratic Theory of Medicine: Health, disease and treatment

نویسندگان [English]

  • farzane ameri
  • gholam hosein moghadam heidari
  • alireza monajemi
Institute for Humanities and Cultural Studies
چکیده [English]

When Greek thinkers sought to find natural reasons for what was happening around them and to abandon transcendental ideas such as the intervention of spirits and divine reproach, these efforts were made by Hippocrates in medicine. Hippocrates removed the concepts of superstition, magic, and religion from medicine. He rejected the belief of his contemporaries that the disease was caused by the vengeful gods, and instead stated that every disease has a natural cause, and that if you find the natural cause, you can cure the disease.
Therefore, the problem of the present study is to study the medical theory of Hippocrates and to answer the question of how did Hippocrates remove the transcendental causes from medicine and what natural causes replaced them? For this purpose, the article consists of four parts: in the first part, the theory of quadruple mixing, which is the basis of Hippocratic medical theory, and in the second part, Hippocrates' view of the concept of health and in the third part, the concept of disease and classification of diseases and Pathogens have been studied and in the final part of the treatment and treatment of diseases from the point of view of Hippocrates. This research has been done by library method and relying on works attributed to Hippocrates. An examination of the works of Hippocrates shows that in medical reconstruction, Hippocrates established a medical system independent of the supernatural and based on natural philosophy. Hippocrates' medicine, in addition to being based on reason, was patient-centered rather than disease-oriented and focused more on observation and experience. Instead of metamaterial factors, he considered the causes of diseases as two types of internal and external factors. Internal factors meant in vivo mixing and external factors meant environmental factors and a person's lifestyle. He also categorized diseases in order to better understand and treat diseases: acute and chronic, endemic or endemic, and epidemic.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ancient Greek Medicine
  • Disease
  • Epidemic
  • Health
  • Hippocrates
  • The Theory of The Four Humours
ابن‌أبی‌أصیبعه، أبو العباس. (1965). عیون الأنباء فی طبقات الأطباء. ج 1. تصحیح: نزار رضا، بیروت: دار‌مکتبه الحیاه.
ابن ندیم. (1997). الفهرست. ج 1. تصحیح: ابراهیم رمضان، بیروت: دار المعرفه.
النیشابوری، ابن ابی صادق. (بی‌تا). شرح الفصول لابقراط. تهران: کتابخانه مجلس شورای اسلامی.
کرامتی، یونس. (۱۳99). «بقراط»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج 12، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
مسعودی، علی‌بن حسین. (بی.‌تا). التنبیه و الاشراف. تصحیح: عبد الله اسماعیل الصاوی، قاهره: ‌دارالصاوی.
مقدم‌حیدری، غلامحسین. (1400). «همه‌گیری، قرنطینه و قدرت سیاسی پزشکی»، مجله فلسفه علم، سال یازدهم، شماره اول، ص 209-195.
Cheng T. O. (2001). Hippocrates and cardiology. American heart journal, 141(2), 173–183.
Gifford, fred. (2011). Philosophy of Medicine. Netherlands: Elsevier Science.
Hankinson, R.J. (1995). Pollution and infection: an hypothesis still-born. Apeiron, 28(1), pp.25-65
Hesiod. (1914). The Theogony. online at www.globalgreyebooks.com.
Hippocrate. (1817). Aphorisms. New York: Collins & co.
ــــــــــــــــــــــ . (1881). Airs, Waters and Places. London: Wyman & Sons.
ــــــــــــــــــــــ . (1868). Prognostics. Translator: Charles Darwin Adams. online at http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0248%3Atext%3DProg.%3Asection%3D4.
ــــــــــــــــــــــ . (1923). Sacred Disease. London: Heinemann.
ــــــــــــــــــــــ . (1959). Nature of Man(I). London: Harvard University Press.
ــــــــــــــــــــــ . (1988). Affections (I). London: Harvard University Press.
ــــــــــــــــــــــ . (1988). Diseases1 (II). London: Harvard University Press.
ــــــــــــــــــــــ . (1994). Epidemics. Edited and Translated: wesley D. Smith. London: Harvard University Press.
ــــــــــــــــــــــ . (2015). Regimen in Acute Diseases. Translator: Francis Adams. online at http://classics.mit.edu/Hippocrates/acutedis.html
Homer. (1899). The Iliad. Translator: Alexander Pope. online at www.gutenberg.org
Huffman, Carl. (2021). "Alcmaeon". The Stanford Encyclopedia of Philosophy, From https://plato.stanford.edu/archives/sum2021/entries/alcmaeon.
Iniesta, Ivan. (2011). Hippocratic Corpus. BMJ, d688,342.
Jouannna, Jacques. (1999). The Physician and the Public. Baltimore, Maryland: The John Hopkins University Press.
ــــــــــــــــــــــ . (2012). Greek Medicine from Hippocrates to Galen. Boston: Brill.
Lobo, Dileep & Lewington, Andrew & Allison, Simon. (2013). Basic Concepts of Fluid and Electrolyte Balance. Melsungen: Bibliomed Medizinische Verlagsgesellschaft mbH.
Longrigg, James. (1998). GREEK MEDICINE: From the Heroic to the Hellenistic Age. NewYork: Routledge.
Reiss, J. & Ankeny, R. (2016). "Philosophy of Medicine". The Stanford Encyclopedia of Philosophy, From https://plato.stanford.edu/archives/sum2016/entries/medicine.
Richardson, Robert G. (2000). history of medicine. Available from:https://www.britannica.com/science/history-of-medicine.
Schiefsky, Mark J.. (2005). Hippocrates On Ancient Medicine. Vol. 28. Leiden: Brill.
Sigerist, H. E. (1961). A History of Medicine: Early Greek, Hindu and Persian Medicine, Vol. II. Oxford University Press, New York.
Thagard, Paul. (2005). What is a medical theory?. Studies in Multidisciplinarity. 3, 47-62.
Totelin, Laurence. (2021). “Hippocratic Corpus”. Oxford Classical Dictionary. from https://oxfordre.com/classics/view/10.1093/acrefore/9780199381135.001.0001/acrefore-9780199381135-e-8525.
Tountas, Yannis. (2009). The historical origins of the basic concepts of health promotion and education: the role of ancient Greek philosophy and medicine. Health Promotion International, 24(2), 185–192.
Tsiompanou, E., Marketos S. (2013). Hippocrates: timeless still. JR Soc Med, 106(7), 288-292.
Wesley, Smith. (2021). “Hippocrates”. Encyclopedia Britannica, Accessed 6 December 2021. From https://www.britannica.com/biography/Hippocrates.